روزی بود و روزگاری

دلی بود  و یادگاری

عشقی بود و  دلدادگی

شوقی بود  و درمانی

ولی افسوس ... و هزاران افسوس

 یا حق

الهی سینه ای ده آتش افروز    

                               در آن سینه دلی وان همه سوز

سر به آسمان بلند کردم . جایی که حفرهای ایجاد

 شده بود نگاه کردم . داشت خون گریه می کرد .

در ظلمات شب . بوی گل رز چه پیچیده توی اتاقی

 که خالی از وسایل هست .

همون جا بود که فهمیدم دل به او سپردم .

نه به گل بلکه به خدا

یا حق