سلام

خیلی سعی کردم تا شعری بگم یا احساسای را با وزنی خاص بیان کنم اما نشد.

می‏دونم که هرگز تو  نه این مطلب را خواندی و نه قبل از این ها رو.

اما برای خودم می‏نویسم تا شاید روزی که با خواست این قلب من بلغزد در دیدگانم قرار بگیرد و مانع از این عمل شود.

افسوس که می‏پنداشتم که دوستم داری اما گویی که دل در خانه دیگری داری و من هرگز دوست ندارم خانه‏ای را که تو با محبت با کسی ساخته‏ای را در درون قفس خودم به بند بکشم .

این بود تمام اون چیزی که می‏خواستم بدانی. فراموشت کردم تا تو هم فراموشم کنی

اما از تو متشکرم که به من قلم گرفتن را آموختی و یاد دادی تا چطور به پرواز دربیایم و در کلمات غوطه ور شوم .

باز هم متشکرم و خدا نگهدار