دل ز سرای تو خوش بود

ترنم یاد تو در ما زنده بود

آنگاه که دل تو بخشکید

یاد باران ز دل ما زنده بود

چرخ فلک رسم روزگاری دانست

ما را ز دور گیتی بی یار بود

تا که بر تو شود یاد خاطره‌ای

آنگاه که در تو شوم از یاد، باری بود

ای کاش قدر این یاد را می‌دانست دل

شور وصالم را می‌شناخت دلی که بی تو چون بود

قدر تو بیش از آن است که من یادت کنم

با این قلم سست نقش قلمت سرشیدایی بود

دستهایم فرسوده ز بار آن رخت

کاش ز هنگامه سحر یادگاری بر درخت پیرم بود

درد من رشک آن رند صفتان نبود

آن شوق بی یار و نیم نگاهش باز نبود

گرچه این دل چون شود وز نگار یار

نیم رخ لیلیم برای ما چون نگینی بود

یا حق

شعر نگار باران تقدیم به باران عزیزم

با تشکر از حضور شما عزیزان