بی تو پرواز مرگیست تدریجی

که با تاریکی تلفیق میشود

که خیالم رهایی بود

از رها شدن

که دستانم تو را پر پر میکرد

و تو

تو مرا به اسارت سه حرف در آوردی

که بسوزم

که رد پای شهوت شوم

که طغیان تو را

درون تنگ بلوری

به نمایش گذارم

و تو

تو مرا بدرقه میکنی

تا پای مرگ !

تا پای مرگ روی آتش میرقصم

**************

این شعر از طرف خواهر عزیزم آزاده هدیه شده است

که در این وبلاگ به نام ایشان برای همیشه به ثبت می رسانم

***************

 با تشکر از همه عزیزانی که حضورشان جوهر قلم فکر من هستند