ز هرجا بنگرم آتشی در شبستان دل است

دل هر جایی من بی خانمان است

ز هر کوی تا هر بندری توشه کش روزگاریم

ولی افسوس که خود باریم و بارکش روزگاریم

آهسته روم آنجا که تو باشی

عزیزی ز دلم خانه من تو باشی

عطش دارم در این صحرای دل

گویی ماهی فتاده بر خاکم ز این دل

سراپرده هر عشاقی ، معشوقی بود

دل عاشق پیشه من خود اسیر بی راه ای بود

به دریا نظر کردم بر این بلندای

بدیدم انکه چو موری بود ز این بلندی

بدو بگفتم کز خرابات ما چه خواهی!

بگفتا عجب بنی آدمی ، تو هیچ ندانی

بگفتم بر سر کوی یار ما چه خواهی ؟

بگفتا یار کجا ، کوی یارت تو نداری

خشم ز من بیامد بر من انجا که تو بودی

ولی افسوس خورم بر آن دل که جامت بشکسته بودی

تنگ عشق چون بشکند بر سر کوی یار

دل عاشق پیشه ام ره بجست وز دلدار

یا حق

***********

تقدیم به ویدای عزیز که در مورد بی معرفتی پسرا شعری در مورد عشق خواسته بودند

**********

با تشکر از حضور پر مهر شما عزیزان