نگاهم به آن شاخه گل رز بی بار است

دست یاریش ز من یک خیال است

دیغا زان روز که بودش نزد من لانه ای

آن خانه اش در دلم کباب است

بگفتم بر دل عاشق پیشه خود

کین همه مهر و وفایش ریا است

بکردم عمر خویش را ز پایش تباه

بر آنکس که عشقم بر او حرام است

دریغا ای دریغا زان همه لطف

که عشق بی ریایم با او تمام است

بخندد آن عاشق نو پای خواهرم برمن

ز فکر آنکه من در عذاب دوریش جانم ز عذاب است

بخندم بر این افکار کوته نظران

که جانشان با وجود نبودم بر جفا است

برو خوش باش خواهر کوچکم با یارت

که دیوانه خوش و سرمست بی ریا است

خوشا به حال این دل دیوانه من

چو دریا بزرگ و موجهایش ز ساحل است

چشم کوته نظران بر خواهرم بود

ما که هیچ نداشتیم آن هیچم مال شما است

یا حق

**********************

این شعر هم هدیه دیونه به  رزا که

زمانی خواهرم بود و بهزاد که زمانی

نزدیک ترین دوستم بود .

چه زیباست دیدن آنکه دوستان دیروزی

برای تصاحب خواهر دیوانگان با چه

نیرنگها و حیله هایی که خودشون را به

آدم می چسبانند .

از آن ننالم که بیگانه دشنام گوید بر من

 هر چه کرد دوست بود زخم خنجرش در من

******************

با تشکر از کلیه دوستانی که به کلبه درویشی من می آیند .