وقتي کسي رو به خاطر طرز تفکر دوست داشته باشي مسلمه که با از دست دادن ِ چيزي از زيباييش هنوزم دوسش داري...
آخي بميرم الهي...ميدوني حق داره هر کسي هم جاي اون بود تو رو از خودش ميروند که به پاش نسوزي..شايد تو بگي من نميسوزم اما اون اين حسو داره...خيلي دلم گرفت...چقد اين روزها و ساعتهاي پراز عشق که ازشون خاطره داري يه زماني مقدس ميشه، قبول داري؟

کامنتتو عمومي نکردم گفتم شايد راضي نباشي کسي بخوندش....